Olszyny jako wieś (odrębna jednostka administracyjna) pojawiły się dopiero po I wojnie światowej. Wcześniej istniały tu bowiem 2 stare wsie: na północy leżał Leutmannsdorf, a na południu Kratzbach. Obie powstały przed 1292 r., prawdopodobnie zostały założone przez zakon benedyktynów z Krzeszowa. W dokumencie z 1289 r. dotyczącego odkupienia przez księcia świdnickiego Bolka I Surowego dóbr klasztornych, obie wsie już były wymieniane, podobnie jak w następnym, którym w 1292 r. ks. Bolko I nadawał cystersom sprowadzonym z Henrykowa dawne dobra benedyktynów i inne nowe obszary.
Również przywilej górniczy księcia świdnickiego Bolka II z 1343 r. objął wsie Leutmannsdorf i Kratzbach, ale nie prowadzono tu raczej żadnych robót wydobywczych. W następnych latach jeszcze kilkakrotnie dokumenty księcia Bolka II potwierdzały ich przynależność do dóbr klasztornych. Skończyło się to w 1810 r., kiedy to nastąpiła kasata cysterskich dóbr klasztornych.
Obydwu wsi nigdy nie oszczędzały skutki licznych wojen. Prawdopodobnie w okresie wojen husyckich Leutmannsdorf i Kratzbach znacznie ucierpiały (być może zostały całkowicie zniszczone?). Również w 1468 r. ucierpiały podczas walk o tron czeski pomiędzy wojskami króla Jerzego z Podiebradu i Macieja Korwina. Podobnie było w okresie wojny 30-letniej, gdy dobra klasztorne były pustoszone przez wojska protestanckie. Do historii niechlubnie przeszedł wtedy Kratzbach, ponieważ właśnie na jego granicy z Chełmskiem Śląskim 29 grudnia 1620 r. chłopi z powodów religijnych zastrzelili opata krzeszowskiego.
Obie wsie zaczęły rozwijać się żywiej dopiero w II połowie XVII wieku, a w I połowie XVIII w. były już sporymi osadami. W Leutmannsdorf od dawna istniał folwark cysterski. Klasztor miał też w okolicy aż 10 stawów rybnych. Jednak wsie rozwijały się głównie dzięki tkactwu chałupniczemu, którym zajmowała się większość mieszkańców.
W 1765 r. wartość majątku Kratzbach wynosiła 1.394 talary, mieszkało w nim 26 kmieci oraz 33 chałupników, a wartość Leutmannsdorf wynosiła 2.777 talarów, mieszkało tam 21 kmieci oraz 41 chałupników. W obu wsiach było po 7 rzemieślników. Rozwój obu wsi poszedł nieco odmiennymi drogami, ponieważ Kratzbach z czasem przekształcił się w rodzaj przedmieścia Chełmska Śl. Natomiast Leutmannsdorf pozostał wsią wyłącznie rolniczą, bardziej związaną z Jawiszowem.
Po sekularyzacji dóbr klasztornych, obie wsie pozostały własnością fundacji krzeszowskiej. W 1825 roku w Kratzbach było 56 domów, działał młyn wodny i karczma z gorzelnią oraz pracowały 33 krosna. Natomiast w Leutmannsdorf było 59 domów, wolne sołectwo z gorzelnią i młyn wodny połączony z tartakiem - pracowały 42 krosna tkackie. W 1840 roku wykazywano w Kratzbach już tylko 6 krosien, ale było 6 innych rzemieślników, a ciekawostką był zakład aromatyzacji herbaty Puscha. W Leutmannsdorf było wtedy 61 domów, w tym folwark wójta, młyn wodny połączony z tartakiem, wolne sołectwo z gorzelnią, 19 krosien oraz 11 innych rzemieślników i 8 handlarzy.
Szybki rozwój nastąpił w II połowie XIX wieku, gdy w Chełmsku Śląskim powstały tkalnie mechaniczne. W 1899 roku przez teren wsi przeprowadzono linię kolejową z Kamiennej Góry do Okrzeszyna, a stacja kolejowa w Chełmsku Śląskim powstała na granicy dwóch miejscowości. Jednak już od końca XIX wieku dał się zauważyć znaczny (blisko o połowę!) spadek liczby ludności. To prawdopodobnie zadecydowało po I wojnie światowej o połączeniu obu wsi w jeden zespół. Przy okazji nadano połączonym wsiom nową nazwę, co do dzisiaj powoduje komplikacje, ponieważ we wcześniejszych opracowaniach występują odrębnie pod osobnymi nazwami.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku, przybyli na ten teren ludzie z różnych stron Polski .